Vandaag behandelen wij een zeer gevoelig onderwerp dat wij in verschillende vergaderingen met klanten en insiders zijn tegengekomen: het gebruik van bronbelasting.

Laten we beginnen met de basisveronderstellingen van dit instrument: de bronbelasting is de vorm die gebruikt wordt om OCCASIONELE ZELFSTANDIGE WERKNEMERS te regulariseren.

Incidentele zelfstandigheid wordt gekenmerkt door:

-Gebrek aan continuïteit in de prestaties

Dit betekent dat de prestatie een uitzondering moet zijn of ten minste een niet in de tijd herhaalde gebeurtenis.

-gebrek aan coördinatie (de activiteit mag niet worden uitgevoerd binnen het bedrijf of de productiecyclus van de klant)

De dienstverlener is autonoom in de keuze van het schema, in de manier waarop hij tot het doel van zijn taak komt.

Dit betekent dat de Werkgever GEEN instructies geeft aan de Werknemer, laat staan hem aanstuurt bij het werk. Bovendien kan een incidentele werknemer niet in een centrale context van de productieactiviteit worden geplaatst (bv. kelners of barmannen in een bar).

Van kok tot ober, van fitnessinstructeur tot muzikant of DJ, van presentator tot softwareontwikkelaar, de banen om rond te komen zijn talrijk en zeer verschillend van aard. Een werknemer kan zijn eigen activiteit aanvullen indien dit niet uitdrukkelijk verboden is door de ondertekende overeenkomst en indien hetgeen hij doet niet concurreert met zijn hoofdberoep.

In artikel 2105 van het Burgerlijk Wetboek wordt namelijk benadrukt: “De werknemer mag niet voor eigen rekening of voor rekening van derden in concurrentie met de ondernemer handelen, noch inlichtingen over de organisatie en de productiemethoden van de onderneming bekendmaken of daarvan op zodanige wijze gebruik maken dat de ondernemer daardoor wordt benadeeld”.

Als de werknemer besluit en de mogelijkheid heeft om zijn of haar salaris aan te vullen met een extra activiteit, is hij of zij niet verplicht om dit aan zijn of haar baas mee te delen, maar om onaangename situaties te voorkomen, is het altijd raadzaam om met de grootst mogelijke transparantie te handelen en zo mogelijke misverstanden met de werkgever te voorkomen.

Aandacht voor het weekrooster

Degenen die hun hoofdloon aanvullen met een tweede baan moeten ook rekening houden met de beperkingen die worden opgelegd door deArtikel 4 van het wetsbesluit 66/03. De wetgever benadrukt namelijk dat “in de collectieve arbeidsovereenkomsten de maximale wekelijkse arbeidstijd wordt vastgesteld. De gemiddelde duur van de arbeidstijd mag in een tijdvak van zeven dagen niet meer bedragen dan achtenveertig uur, inclusief overwerk”. De verplichting blijft ook gelden als de persoon meerdere dienstbetrekkingen heeft: de werknemer moet dus rekening houden met deze termijn.

Samengevat

Het gebruik van gelegenheidszelfstandigheid in de Ho.Re.Ca.-sector wordt sterk ontmoedigd voor figuren als barista’s, obers, aangezien deze laatste bij uitstek ondergeschikt werk zijn, d.w.z. geleid, gestuurd en gecontroleerd door de werkgever.

Het inhouden van belasting in dergelijke gevallen zou bij een controle leiden tot zeer hoge boetes voor de werkgever, omdat hij geen vorm van regularisatie gebruikt die in overeenstemming is met de realiteit van de dienst.